خانه / آخرین خبر / شهر مهستان بزرگترین کارگاه عمرانی استان البرز
ذبیح الله زارع مهستان

شهر مهستان بزرگترین کارگاه عمرانی استان البرز

ذبیح اله زارع، مدیر عامل شرکت عمران شهر مهستان در نشست خبری امروز با اصحاب رسانه با اعلان این خبر گفت از شهریور ماه امسال شروع به تحویل مسکن ملی به مالکین خواهیم کرد

سرپرست شرکت عمران مهستان افزود، افتتاح 2000 واحد مسکن مهر، یک اسکیت پارک، کلنگ زنی 3 باب مدرسه، افتتاح روشنایی فاز 7و شروع عملیات ساخت 5000 واحد نهضت ملی در پایان اردیبهشت ماه در شهر مهستان رقم خواهد خورد

وی در پاسخ به سوال خبرنگاران خاطر نشان کرد، تمامی پروژه های مسکن ملی شهر مهستان مجهز به آسانسور خواهد

این مسول در پایان اشاره کرد تمامی پروژه های مساکن مهر افتتاح شده و یا در حال تکمیل بصورت متمرکز «تا پایان سال» مجهز به آسانسور خواهد شد.

خبرنگار : زهرا کوه پر

اشتراک گذاری در:

پیشنهاد بررسی

حدیثه امیرپور

ناگفته هایی از دختر دونده ساوجبلاغی

به گزارش خانم دین محمدی خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «تیتر یک»؛ حدیثه امیرپور، دختر دونده البرزی اهل شهر جدید مهستان شهرستان ساوجبلاغ که به تازگی در مسابقات کشوری در شهر همدان موفق به کسب مقام دوم تیمی صحرانوردی قهرمانی کشور و مقام چهارم انفرادی رشته دو استقامت شده است، گفت: از کودکی با حمایت برادرم وارد ورزش شدم، با رشته ژیمناستیک ورزش را شروع کردم، سپس وارد رشته تکواندو شدم و در نهایت از طریق مسابقات استعدادیابی دانش‌آموزی دو میدانی، علاقه‌مند به این رشته شدم و تقریباً حدود ۵ الی ۶ سال است که این رشته را به طور حرفه‌ای دنبال می‌کنم. امیرپور افزود: دهم همین ماه (آذرماه) در شهر همدان، در مسابقات صحرانوردی که با تیم البرز اعزام شدیم، موفق شدیم مقام دوم تیمی کشور را به دست بیاوریم و من به صورت انفرادی به عنوان نفر اول البرز مقام چهارم را کسب کردم. وی با اشاره به شرکت در مسابقات کشوری در ادوار مختلف، بیان داشت: مقام سوم کشوری در مسابقات پنج کیلومتر و ده کیلومتر پیست، مقام سوم المپیاد دانشجویان کشور، مقام اول مسابقه ۱۵۰۰ کارگران کشور، مقام دوم مسابقات صحرانوردی کشوری و چندین مقام اولی در ماده‌های ۳۰۰۰، ۵۰۰۰ و ۱۵۰۰ در مناطق ۱ دانشجویان کشور و مقام‌های استانی مسابقات آزاد از جمله مقام‌هایی بوده که تاکنون کسب کرده‌ام. این دختر ورزشکار البرزی در ادامه به سختی‌های راه در این ورزش اشاره کرد و گفت: دو میدانی، رشته سختی است، از جمله سختی‌های این رشته، محدودیت‌های آن برای بانوان است، در منطقه ما پیست تمرینی مناسب و پیست تارتان نداریم، منطقه محافظت‌شده‌ای که یک خانم بتواند راحت در آن تمرین کند نداریم، باشگاه بدنسازی تجهیزی که یک ورزشکار حرفه‌ای جهت قهرمانی در آنجا تمرین کند نداریم، خیلی کم در منطقه ما اسپانسر وجود دارد تا حمایت مالی شویم، دو میدانی شاید رشته ساده‌ای به نظر بیاید ولی تمرینات خیلی سنگینی دارد و تجهیزات آن از جمله کتانی هزینه دارد و برای یک ورزشکار در این زمینه سخت است که هم بخواهد کار کند و هم هزینه لوازم مورد نیاز را فراهم کند و رشته‌ای است که به ریکاوری خوب نیاز دارد، روزانه به طور میانگین ۱۵ کیلومتر میزان تمرینات ما ورزشکاران دو استقامت است. امیرپور تصریح کرد: به خانم‌ها توصیه می‌کنم، در عرصه ورزش فعالیت کنند، نه الزاماً قهرمانی، ورزش برای سلامتی جسم و روان مفید است و باعث اعتماد به نفس و سلامتی می‌شود. وی در پاسخ به این سؤال که کجا بیشتر احساس افتخار کردید، گفت: در خیلی از مسابقات احساس افتخار کردم و هر مسابقه‌ای که مقام کسب کردم حس خاص خود را داشته است، با توجه به شرایط سخت مسابقات و اینکه هم مجبور بودم کار کنم و هم ورزش کنم و با سختی مقام کسب کنم، احساس غرور کردم، تمام آن لحظات سختی که برای کسب قهرمانی تلاش کردم را به یاد می‌آوردم و افتخار می‌کردم. وی با تأکید بر اینکه استعدادیابی یک مبحث علمی است که باید به صورت تخصصی در کشور ما به آن پرداخته شود تا افراد قهرمان کشف شوند، اظهار داشت: امیدوارم مربیانی در این زمینه آموزش ببینند تا در مراکز تخصصی، کودکان را در سنین پایه استعدادیابی کرده و در مسیر درست خود قرار گیرند، ناگفته نماند که خانواده‌ها نیز باید در این زمینه آگاهی لازم را داشته باشند تا فرزندان خود را برای استعدادیابی نزد متخصصین در این زمینه ببرند. این قهرمان، راهیابی به مسابقات برون‌مرزی را هدف اصلی خود برشمرد و گفت: آرزو دارم یک روز برای مسابقات برون‌مرزی انتخاب شوم. وی بهترین خاطره ورزشی‌اش را شرکت در مسابقات اخیر بیان کرد و افزود: سخت تلاش کردم و مسیر مسابقه سخت بود و اینکه توانستم به خوبی بِدَوَم اتفاق خوبی بود، بدترین خاطره‌ام هم مسابقاتی بوده که در اوج آمادگی، قبل از مسابقه آسیب دیدم. این دختر دونده ساوجبلاغی، مسائل مالی را مهمترین دغدغه ورزشکاران عنوان کرد و گفت: به نظرم شاید دلیل اصلی مهاجرت برخی ورزشکاران نیز امکانات و مسائل مالی بوده است، چون ورزشکاران در ورزش حرفه‌ای آن‌گونه که می‌بایست درآمد و حمایت مالی ندارند و این سخت است که یک ورزشکار بخواهد هم مانند یک فرد معمولی ساعت‌ها کار کند و هم یک ورزش حرفه‌ای را تمرین کند. وی در پایان از خانواده و مربی خود تشکر کرد و خاطرنشان کرد: امیدوارم روزی برسد که ورزش جای خود را در بین مردم باز کند و تبدیل به یک روتین و عادت برای همه مردم شود.

دیدگاهتان را بنویسید